Nietrzymanie moczu określa problem niekontrolowanego wydalania moczu. Mocz jest wydalany z pęcherza bez udziału świadomości, co może utrudniać pacjentowi normalne funkcjonowanie w życiu społecznym.
Ze względu na istniejące przyczyny, rozróżniamy:
Schorzenie to występuje zarówno u kobiet jak i u mężczyzn. Częstość występowania pęcherza nadreaktywnego waha się od 10% do 26% u dorosłych mężczyzn i od 8% do 42% u dorosłych kobiet. Choroba ta występuje częściej wraz z wiekiem i zwykle pojawia się razem z innymi objawami ze strony dolnych dróg moczowych.
Wiele powszechnie występujących chorób przewlekłych, takich jak depresja, zaparcia, schorzenia neurologiczne i zaburzenia wzwodu, jest ściśle związanych z występowaniem pęcherza nadaktywnego, nawet jeśli uwzględni się takie czynniki, jak płeć, wiek i kraj zamieszkania.
Nietrzymanie moczu jest rozpoznawane przede wszystkim na podstawie wywiadu z pacjentką/pacjentem. Podstawowym pytaniem powinno być pytanie o obecność nietrzymania moczu i/lub parć naglących. Twierdząca odpowiedź na to pytanie powoduje rozszerzenie wywiadu o okoliczności występowania parć i/lub nietrzymania moczu: